7 Ekim 2010 Perşembe

ding.


umut oruspu çocuğudur, bünyenizi sarsar;
fobi tünelinizin dibine gönderip, ''bekle'' der. 'bekle'





sabır, göçük altındaki madencinin ustalığıdır, hep cennete çıkan tüneller kazar.



bir iki üç dört beş altı, ...

yirmi beş yaşımda, 25e kadar bile saymaya tahammülüm olmadığı şu zamanlarda, nasıl becerecektim bilmiyorum. küçük dünyaların içerisinde büyük hayallere yer yoktur. bu yüzden, küçük şehirlerde yaşamak için ve/veya ayrılmak için, bahane LAZIM.

bahaneler için acele etmek-savaşmak için kuyu kazmak-veya ölmek lazım.





bunun dışında; aslında kuralların hepsinin üzerinden milyon kere geçmiş olmak; kurallara uygun başarılar elde etmek; kuralsız başarıların yanında bir böcek gibi kıvranır. istanbul günlerimden kalan, yüksekteyken bile daha yükseği hedefleyen safsatalarım.



hoşçakalın ben avaz.

hicivim kendime yas.



1 yorum:

ferdagokturkince dedi ki...

yüksekteyken aşağıyı hedefleyen bünyelere tutunmak hayatın umududur. ama naaahhh alır.