12 Şubat 2009 Perşembe

Yıllardır el biriktiriyorum, koleksiyoncu olmak için de değil;
sadece hangi ele hangi elin uzatılacağı konusunda önsezim gelişsin diye, bulutlara yetiştim, tanrılar çağırıyor ellerimi, ama ben insan olmaya karar verdim, tanrılarla dans etmeye çalışmak, çalışmak, duymadığım fısıltıları, hayalleri bir yana bırakıp, herhangi bir zamanda, herhangi bir yerde, el mağazamı geride bırakıp herhangi biri olmaya karar verdim.

Şunu anladım ki, çabalar tatmine ulaşmadıktan sonra
-ki onun adı çaba-,
siz diyin bir gençlik hırsı, ben diyim boş yolda koşu, ama sonsuza giden ve yalnız bırakan cinsten bir hiç.

Hiç yorum yok: