Parkta oturuyorum, ak sakallı, donuk bakışlı, dazlak;
Nöroloji kokusu üstümde,
bağımlılıklarım yasak,harcadığım ömrüm;
Duman dolu masalar üzerindeki ifadesiz surat olma çabaları;
yanımda oğlum, yüksek dozlu fiziksel parçam;
Parklar güzeldir, banklar, çimenler, bol oksijen;
Yarın annemin mezarına gitmeliyim, park kadar yaşayamam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder