dokunamadıkça, parmak uçlarında açılır iğne delikleri.

beyninin derinliklerinden, pıhtılar halinde akar kan.

göremedikçe, heyecan ve zevklerinin ardındaki ışıklı yolları, yaşama nedenine giden; bir karga sürüsü kapatır görüş açını.

geceleri açar bazı çiçekler, mayın tarlalarının arasında..
açıldıkça güzellik katmak ister çemberine; rengarenk-coşkulu bir dünya yaratmak,
bazen bir ışık cümbüşü yapmak ister-bazen bir yıkım yaratmak...

aydınlık-coşkulu-sıcak; içimizde varolan en şehvetli mayındır, eski yılları hatırlatan ve umuta yol yaratan
en tehlikeli bombadır;en şizofren, en paranoyak mimarları içinde barındırdığı içindeyken anlamsız; uzaklaştıkça anlam kazandıran

dokusu dudaktadır, yollar gittikçe durak
kokusu boktandır yersiz kanaat

masaldır; kendini, kendine anlatmaktan kaçtığın bu kainat.