ben kapıları kırmayı severdim, umutları göçük altında bırakmayı..
.ve her cenaze namazında, geleceğe yeni mektuplar yazmayı,
zevk almak?
taze ekmeğin kokusunu veya tadını alamamak?
ve tekrar sarılan kasetler(!)deki suflör olmak?
ya ben kafa tutarken hayata; kendimden bile sakladığım umudum?
tek notumu kapıyı severek, altından bıraktım,
kalim fonlarımı hazırlıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder